یاد مرگ
چهارشنبه, ۲۱ مهر ۱۳۹۵، ۰۵:۵۴ ب.ظ
پنج فایدۀ یاد مرگ از لسان مبارک امیرالمؤمنین علی علیه السلام:
1::یاد مرگ انسان را از بازی دنیایی بازمی داردیاد مرگ سبب بازداشتن انسان از بیهودگى و بازى هاى دنیوى مى شود مولای متقیان می فرماید:
«أَمَا وَ اللَّهِ إِنِّی لَیَمْنَعُنِی مِنَ اللَّعِبِ ذِکْرُ الْمَوْتِ»
(به خدا سوگند، یاد مرگ مرا از هزل و بیهودگى منع مىکند).
2::مانع انجام کار زشت می شود.
اندیشه مرگ مانع انجام کارهاى زشت و ناروا است.
«أَلَا فَاذْکُرُوا هَاذِمَ اللَّذَّاتِ وَ مُنَغِّصَ الشَّهَوَاتِ وَ قَاطِعَ الْأُمْنِیَاتِ عِنْدَ الْمُسَاوَرَةِ لِلْأَعْمَالِ الْقَبِیحَةِ»
هان! [مرگ] برهم زننده لذت ها، تیره کننده شهوت ها و نابودکننده آرزوها را به یاد آرید؛ آنگاه که به کارهاى زشت شتاب مىآورید»
3::یاد مرگ سبب سرعت در کار خیر می شودیاد مرگ موجب انجام دادن اعمال و کردار نیک مىشود: «وَ مَنِ ارْتَقَبَ الْمَوْتَ سَارَعَ فِی إِلَى الْخَیْرَاتِ»
[آن که مرگ را چشم داشت، در کارهاى نیک پاى پیش گذاشت]
4::انسان را به کم راضی می کندتذکر مرگ سبب بى رغبتى و کم خشنودى در دنیا مى شود:
«وَ مَنْ أَکْثَرَ مِنْ ذِکْرِ الْمَوْتِ رَضِیَ مِنَ الدُّنْیَا بِالْیَسِیرِ»
(آن که مرگ را بسیار یاد کند، از دنیا به اندک خشنود شود).
5::یاد مرگ باعث عبرت آموزی استاندیشۀ مرگ و تفکّر در مردگان پیشین، باعث عبرت آموزى است:
«لَقَدِ اسْتَخْلَوْا مِنْهُمْ أَیَّ مُدَّکِرٍ وَ تَنَاوَشُوهُم... وَ لَأَنْ یَکُونُوا عِبَراً أَحَقُّ مِنْ أَنْ یَکُونُوا مُفْتَخَراً».
[پنداشتند که جاى مردگان تهى است؛ حال آنکه سخت مایه عبرت اند ... [مردگانشان] مایۀ پند باشند، بهتر است تا وسیلۀ فخر و بزرگوارى]
1::یاد مرگ انسان را از بازی دنیایی بازمی داردیاد مرگ سبب بازداشتن انسان از بیهودگى و بازى هاى دنیوى مى شود مولای متقیان می فرماید:
«أَمَا وَ اللَّهِ إِنِّی لَیَمْنَعُنِی مِنَ اللَّعِبِ ذِکْرُ الْمَوْتِ»
(به خدا سوگند، یاد مرگ مرا از هزل و بیهودگى منع مىکند).
2::مانع انجام کار زشت می شود.
اندیشه مرگ مانع انجام کارهاى زشت و ناروا است.
«أَلَا فَاذْکُرُوا هَاذِمَ اللَّذَّاتِ وَ مُنَغِّصَ الشَّهَوَاتِ وَ قَاطِعَ الْأُمْنِیَاتِ عِنْدَ الْمُسَاوَرَةِ لِلْأَعْمَالِ الْقَبِیحَةِ»
هان! [مرگ] برهم زننده لذت ها، تیره کننده شهوت ها و نابودکننده آرزوها را به یاد آرید؛ آنگاه که به کارهاى زشت شتاب مىآورید»
3::یاد مرگ سبب سرعت در کار خیر می شودیاد مرگ موجب انجام دادن اعمال و کردار نیک مىشود: «وَ مَنِ ارْتَقَبَ الْمَوْتَ سَارَعَ فِی إِلَى الْخَیْرَاتِ»
[آن که مرگ را چشم داشت، در کارهاى نیک پاى پیش گذاشت]
4::انسان را به کم راضی می کندتذکر مرگ سبب بى رغبتى و کم خشنودى در دنیا مى شود:
«وَ مَنْ أَکْثَرَ مِنْ ذِکْرِ الْمَوْتِ رَضِیَ مِنَ الدُّنْیَا بِالْیَسِیرِ»
(آن که مرگ را بسیار یاد کند، از دنیا به اندک خشنود شود).
5::یاد مرگ باعث عبرت آموزی استاندیشۀ مرگ و تفکّر در مردگان پیشین، باعث عبرت آموزى است:
«لَقَدِ اسْتَخْلَوْا مِنْهُمْ أَیَّ مُدَّکِرٍ وَ تَنَاوَشُوهُم... وَ لَأَنْ یَکُونُوا عِبَراً أَحَقُّ مِنْ أَنْ یَکُونُوا مُفْتَخَراً».
[پنداشتند که جاى مردگان تهى است؛ حال آنکه سخت مایه عبرت اند ... [مردگانشان] مایۀ پند باشند، بهتر است تا وسیلۀ فخر و بزرگوارى]
